vorige gedicht
vorige gedicht
Niet meer, niet minder
Ik geraak er niet vanaf,
'k graag m'n eigen graf.
Had 't nooit mogen doen,
Maar een zoen...
Voelt gewoon niet zoals het moet,
Niet zo zoet.
Maar anders, gewoon verkeerd,
Dacht dat ik het had geleerd...
Om er niet meer in te lopen,
Niet meer zo te hopen...
Bedrieg niemand...
Behalve één iemand...
Mezelf...
Het kan niet blijven duren,
Was te mooi om waar te zijn,
Laten we gluren,
Naar wat we echt moeten zijn...
Niet meer,
Niet minder,
Dan de beste maatjes,
Met gezellige praatjes.
Met een knuffel...
Zonder kus,
Want niet meer dan een zus...
Ben jij...
Reacties op ‘Niet meer, niet minder’
Er zijn nog geen reacties geplaatst bij dit gedicht, een reactie plaatsen kan hieronder!