Titaan
Verpletter mijn hart
Ga erop zitten
Uw hoofd verward
Zit niet zo te vitten
Op die onbenulligheden
Kijkt naar vandaag
Zit niet vast in ’t verleden
Uw teksten zijn vaag
Ik snap er geen snars van
Stopt met uw wartaal
Gij Jane ik Tarzan?
‘k zie het nut niet van dat verhaal
Als er geen happy end gaat zijn
‘k ga terug naar de apen
Zodat hij stopt, die pijn
En ik terug kan slapen
Einde verhaal?
Kruipt de hoogste boom in
Hart van steen, hart van staal
Nee, dit is nog maar ’t begin
Ik heb geen hart meer over
Ge hebt het helemaal opgevreten
Mijn gevoelens zijn pover
Fuck, ge hebt op mijn hart gezeten
Ge begrijpt het niet?
Ik leg het even uit
‘k ga kapot van dat verdriet
En gij gaat lopen me de buit
Mijn hart is goud waard
Maar da kan u niks schelen
Ge hebt het oneerlijk vergaard
En nu blijft ge ermee spelen
Speelt gerust nog wat voort
Ik wacht wel tot uw plezier sterft
Ge hebt het van mij gehoord
Het uwe is niks dan verderf
Reacties op ‘Titaan’
Er zijn nog geen reacties geplaatst bij dit gedicht, een reactie plaatsen kan hieronder!