vorige gedicht
vorige gedicht
De zee
Zoals de zee zichzelf weerlegt, neen, juist legt,
golf over golf, cliché over cliché,
als kaarten bij een patiencespel
en zich weer opraapt en opnieuw legt,
zoals de horizon slechts horizontaal duld,
zo ver als je kunt kijken
en de zee tien keer per minuut verticaal wil
zo luid als je kunt horen;
zoals water zwemt om zichzelf te kloppen in de sprint
een arm zegevieren omhoog steekt
waarna een andere arm en nog een arm.
Zo oneindig hou ik van jou!
Ingezonden door
Geplaatst op
10-03-2012
Geef uw waardering
Op basis van 1 stemmen krijgt dit gedicht 1 van de 5 sterren.Social Media
Tags
Horizontaal ZeeReacties op ‘De zee’
Er zijn nog geen reacties geplaatst bij dit gedicht, een reactie plaatsen kan hieronder!