Het slapende land
De regen valt over het nog slapende land
ik denk aan jou
aan wie ik mijn hart heb verpand.
Ik zie je voor mijn ogen verschijnen
een beeld dat nooit meer zal verdwijnen.
Elke lijn van je lieve gezicht
staat als een foto in mijn geheugen gegrift.
Mijn adem stokt me in de keel
als ik nog maar een blik met je deel.
Ik smelt gewoon in je sterke armen
wanneer je me probeert te verwarmen
tegen de koude die het leven me brengt.
Er is zoveel dat jij me schenkt.
Jij bent het belangrijkste in mijn leven
en ik zou er heel wat voor geven
dat ik nog van je mag houden
de rest van mijn bestaan.
Anders heeft het geen zin
om met mijn leven door te gaan.
Reacties op ‘Het slapende land’
Er zijn nog geen reacties geplaatst bij dit gedicht, een reactie plaatsen kan hieronder!