Sonnet : Een zwarte dag

en groep vol levendige kinderen,
vertrok lachend en luidruchtig naar het Zwitserse skioord,
Op en langs de pistes had iedereen hun allang gezien en gehoord.
Neen, hun enthousiasme was zeker niet te verminderen.

Gelijk zij van de bergen af durfden gaan, konden ze soms wel eens iemand hinderen.
Maar, niets ging voor hun snel genoeg, alleen de vakantie zette zich veel te snel voort.
Teruggaan naar huis , daarmee waren ze eerst nog niet akkoord.
Want, dit was een reisje wat nog lang in hun gedachten zou moeten nazinderen.

Helaas , wie had er gedacht dat er aan deze fantastische reis zo’n tragisch einde zou komen ?
Een crash waarbij de inzittende van de bus heen en weer geslingerd werden als een draaiende tol ,
Ouders die van het weerzien van hun kind enkel nog maar konden dromen..

De hoop en het vertrouwen was steeds verder te zoeken, familie en vrienden waren niet meer al te verwachtingsvol.
Want ze moesten uren wachten eer ze iets van hun neefje of nichtje hadden vernomen.
Het was een zwarte dag voor België met een te hoog kinderen dodentol..