Gevoelswaarde wild Westeinde?

voelen wat er hier leeft
is schrijven dat je beeft
erkennen wat je beleefd
schokkend nu herbeleeft

weer op de plaats in beginsel
pak je de draad op, spontaan
legt het overige naast je neer
tot je uitgeput raakt, ontdaan

ontdaan van de werkelijkheid
ben je realistisch verder gegaan
je gevoel is drastisch gesloten
toch ontwaakt het nu stilaan

gevoelens als peilstok, veiligheid
alarmbellen trillen vertraagd om
wat is geweest, je voelt de hele wijk
die herbeleeft en zijn reacties geeft

innerlijk is er een strijd van overleven
angstgolven dreunen door me henen
vluchten, vechten, reacties van toen
ontzet zijn mensen en uit hun doen

eenmaal buiten kaatst het op muren
voel ik de echo galmen door lijf en leden
maar ik behoor niet het slachtoffer te zijn
net zoals velen met mij, het is niet verleden

hoe geraken wij weer thuis in ons zelf
in eigen wijk, de straat, het hart en huis
voor nu een mes, een bijl, niet het pistool
onderhuids klamt zich de paniek uitingsvol

bemerk ik het angstzweet, panisch waarom?