Levensvreugde
levensvreugde
Wanneer er in de schoot van moeder aarde
Het levenswater ontspringt
De magie. Wervelt, waait en stormt
Zich bulderend een weg zoekt
Stroomt zij voort
Eerst rustig, steeds sneller
Tot het de oppervlakte vond
Opsteeg of voortdreef
Vloeide over de velden
Zich rond een knop omsloot
Zich opnam in de bergen
Zich vormde tot een wolk
En voedde zich met kleuren
Danste verder
Verspreidde de vreugde van het leven
En regende
Doorvoedde de droge aarde
Kleurde de dorre velden
En hoop en vreugde stroomde voort
En onze knop
Zo teer omsloten
Gesteund door de kracht der liefde haar gebloemte reeds ontsloten
Richtte haar hoofd op naar de zon
Voelde zich één met de bron
En begon aan haar eeuwig durend leven
Reacties op ‘Levensvreugde’
Er zijn nog geen reacties geplaatst bij dit gedicht, een reactie plaatsen kan hieronder!