Het leven doorbroken

Ogen rolden heen en weer
Lippen beefden , hees geluid
Stem trillend als een veer
Blikken doofden langzaam uit

Tranen losten op in zout
Het lichaam kil verstijfd
Vaalwit , klam en ijzig koud
Woorden terug ingelijfd

Zoveel nog te zeggen
Springlevend willen zijn
Nu niks uit te leggen
Bijna aan de laatste lijn

Gebaren dienen te vertalen
Wat je mond niet zeggen wil
Ze gebruiken die verhalen
En laten je dan eeuwig stil