Verwonderd

Met verwondering kijk ik om me heen
Zo veel gezichten, toch alleen
Ze schreeuwen, ik wil stilte
Verlang naar rust, naar kennis
Meer dan uit een boek
Ze lachen
Maar zullen zo nooit de wereld begrijpen
Haat ze en heb tegelijk medelijden
Ze zijn zo jong, dom
Onwetend
Ze kunnen zonder levenservaring ook niets weten
Houd me rustig en zucht zwaar
Door irritatie
Verder zal ik alles van me afschrijven