Loverboy met Club

Sinds het moment dat ik hem leerde kennen,
wilde hij mij maar al te graag verwennen.
Kreeg steeds vaker een cadeautje, gewoon voor mijn aanwezigheid,
met een kaartje aan het cadeau, houdt veel van jou en wil je niet meer kwijt.
Houdt super veel van jou, herhaalde hij dan elke keer maar,
maar ineens was al dat geven van die dingen, helemaal klaar.
Ik werd meegesleurd in een verhaal, besefte dat ik die erge waarheid las,
ik hoorde alle stemmen schreeuwen, dat dit helemaal verkeerd was.
Steeds vaker ging hij vragen waar ik was, als ik later bij hem kwam,
ik mocht niets meer zelf beslissen, en hij die me mee nam.
Toen moest ik hem iets terug geven, maar dat had ik niet,
dus werd ik gestuurd na een kamer, barste in tranen uit, wat een verdriet.
Ik moest voor nood met jongens na bed, en het betaalde geld aan hem geven,
ze pakte mijn mobiel af, dit was het einde van mijn leven.
Ik huilde en ik huilde, werd als vermist doorgegeven in de krant,
iedereen miste mij, en ik miste mijzelf, toen ineens pakte een meisje mijn hand.
Ze wees erna en deed een kastdeur open, die in onze slaapkamer stond,
ze tikte op een zwakke plek hout, via daar dat ik de buitenlucht vond.
Spullen waren binnen maar ik was al naar buiten gerent,
ik rende tot ik uit het zicht was van het gebouw, meisje bedankt wie je ook bent.
Hoe kan ik jou bedanken? ze reageerde breng mij terug naar hun en snel,
ik bracht haar niet terug ik liet haar achter, maar zei, ik betrap die enge mensen wel.
Ik zal je dan gaan redden, ik beloof het eerlijk en vertrouwd,
maar ik ga niet terug na hun, maar weet dat ik van je houdt.
Vluchtig gaf ik haar een knuffel, ging naar mijn ouders terug en hen alles vertellen,
zij hebben alles aangehoord, en gingen de politie bellen.
Nu ik op een grote afstand ben, de angst is niet weg, maar de tijd gaat wel vlug,
zo splitsten onze wegen, nooit meer gaa ik in de toekomst na die mensen terug.