Die tijd is voorbij
Die tijd is voorbij
de tijd van alles delen
de tijd van uit school
limonade drinken,een koekje eten
en daarna met het speelgoed spelen
hutten bouwen in het bos
voetballen op het veld
echte vriendinnen waren wij
ik dacht voor eeuwig
maar we groeiden op
en hoe meer jaren kwamen
hoe minder we deelden
de hutten in het bos waren verrot
en kinderachtig
het speelgoed was versleten
en paste niet bij onze leeftijd
het voetballen bleef nog wel
alleen ons team was je vergeten
je werd een ''ego'' een en ''goaltjespikker''
toch wou ik vriendinnen blijven
want ik kon niet zonder jou
ik wist het echt heel zeker
maar telkens verkoos jij een ander boven mij
net of je onze jarenlange vriendschap vergat
en onze momenten samen
niks deden met je hart
jouw huis was mijn thuis
ik kwam er dagelijks
als ik er nu langs fiets
is het bijna onmogelijk voor te stellen
dat daar vriendschap heeft geleefd
en ik die jaren mis
want ik leefde daar samen
met jou
ik groeide daar op
met jou
zag je als mijn zusje
jouw familie was mijn 2de
zo heeft het echt gevoeld
misschien dat de pijn
daarom zo ondraaglijk werd
toen jij weer besloot
een andere vriendin te kiezen
en ik met eenzaamheid werd overspoeld
Reacties op ‘Die tijd is voorbij’
Er zijn nog geen reacties geplaatst bij dit gedicht, een reactie plaatsen kan hieronder!