Vlucht maar
Vlucht zo hard je kan, als je het niet erg vind,
ik blijf nog even staan.
Het lukt mij niet om weg te gaan.
Verberg de lege momenten, kijk maar vooruit,
voorheen zou ik op jou blijven wachten.
Maar je staat als een muur achter jou besluit,
alles is anders gelopen dan wij samen dachten.
Vecht tegen je gevoelens, wuif ze maar weg,
mijn gevoelens zoeken nog een uitweg.
Ik ben te veel aan jou gehecht,
boosheid of verdriet, het is soms echt een gevecht.
Jouw kwijt zijn voelt als een diepe wond,
ik denk terug aan de tijd waarin jij het nog waard vond.
Vergeet de intensiteit die er tussen ons bestond.
Ik denk aan de momenten toen wij de wereld buiten lieten,
en alleen van elkaar konden genieten.
Ontken maar dat het had kunnen werken.
Vlucht maar, ik blijf nog even staan.
Ik moet dit nog even verwerken,
mijn hart roept,…nee het schreeuwt om jou.
Misschien kijk je even achterom,
en zie je in mijn ogen hoeveel ik nog van je hou!
Reacties op ‘Vlucht maar’
Er zijn nog geen reacties geplaatst bij dit gedicht, een reactie plaatsen kan hieronder!