Hun chaotisch bestaan

zij wiegen niet meer
als bloem op de wind
laten hun bladeren vallen

de een nog sierlijk
de ander theatraal
zij verpieteren allemaal

het verdorren van stelen
kan hen niet meer schelen
zij wortelen al in het verleden

vrezen de storm
zijn bang voor de knak
morgen is hun enig houvast

het onkruid tiert welig
in hun chaotisch bestaan
ineens is het over de bloem al vergaan


wil melker
30/04/2012
www.wilmelkerrafels.deds.nl