Littekens uit verleden

Van buiten zie je niet.
Alleen een lach op het te verbergen,
Maar van binnen ben ik geteked.
Met littekens op mijn hart.'

Tranen die je niet ziet,
maar er wel zijn.
diep in mij,
achter een muurtje op mijn hart.

Heb vaak aan kalmeer middelen gezeten.
Niks hielp tegen de pijn in mijn hart,
de tekens zijn de diep,
en de wond in mijn hart is nog te vers.

Niks dat het kan helen,
de angst die ik heb,
ik wil mezelf bewijzen.
En dat maakt mij gek.

Zelf dacht ik,
waarom leef ik nog.
Niemand die me mag,
en dat brandde een diep gat in mijn hart.

Liefde voelde ik niet.
Omdat ik niemand kon vertrouwen.
En toen vond ik iemand, en na 2 weken was het over.
De littekens van het verleden waren weer over.

Het bloed sijbelt over de vloer,
en onder de muur door.
Een druppel bloed valt in de plas,
de plas van de pijn van het bestaan.

Niemand die de littekens ziet,
en niemand die ze kan helen.
mensen hebben mijn vertrouwen beschaamd,
en dat maakte het diepste litteken in mijn hart.

Het litteken waar ik op leef.
En waar ik mee getekend ben.
Maakt mij wie ik ben,
en laat mij zoeken naar het pad van de waarheid