vorige gedicht
vorige gedicht
Ik schreeuw nee
Ik schreeuw nee,
waarom hoort niemand mij,
geluid ebt weg over de zee.
Voel me verloren,
niet langer vrij,
waarom ben ik geboren?
Dit kan toch niet zo bedoeld zijn,
wie ben jij,
dat je mij krijgt op mijn knieën zo klein.
Onzeker op dit moment,
los zand om me heen,
hoe kan het dat ik het niet op tijd heb herkent.
Stil maar het komt wel weer goed,
handen pakken mij beet,
een man lacht met zijn strohoed.
Rust komt terug,
stilte heerst,
morgen beklim ik weer een nieuwe brug.
Reacties op ‘Ik schreeuw nee’
Er zijn nog geen reacties geplaatst bij dit gedicht, een reactie plaatsen kan hieronder!