Ik ben je kwijt

Dat ik je nu kwijt ben
Doet me niet echt geen verdriet
En dat je niet meer bij me zult zijn,
Dat is het ook niet.

Want ik heb zelf voeten,
Dus ik kan zelf lopen.
Het is voor mij definitief afgelopen
En het uitmaken is niet een of andere vluchtroute.

Het is een punt in mijn leven,
Waarin ik voor mezelf koos.
Onze relatie duurde maar heel even,
Maar alsnog voelde het als een hele poos.

Ik voelde me opgedrongen,
Maar toch verlaten.
Want volgens mij was jouw spons met liefde,
Al lang en breed uitgewrongen.

Jij liet niets merken,
Geen enkel teken van 'ik hou van jou',
Dus heb ik jou WEL laten merken,
Dat ik je achterlaat in de kou.

Ik heb mezelf bevrijd
En heb dus echt geen spijt,
Dat ik jou heb laten vallen.
Het is me tot nu toe goed bevallen.

Ik heb nooit zeker geweten,
of je echt voor me zou vechten.
Misschien was je liefde versleten,
Waardoor onze relatie is gaan verslechten.

Ik ben echt klaar met je, helemaal!
Maar nog steeds blijft er die grote vraag;
Was het het wel waard allemaal?
Want onze relatie, zeg nou zelf, was ook wel een beetje vaag...

We hebben geen enkel gesprek als toen,
Anders kunnen voeren.
Want je had (voor mijn gevoel) geen enkel weldoen,
Dus is het nu aan mij, om je weg je bonjouren.

Je bent nog steeds verliefd,
Maar wil me het liefst niet onder ogen komen.
Want je kunt het zelf niet aan,
om me ergens te zien staan.

Het liefst wil je bij me zijn,
Maar dan toch ook weer niet.
Van dat twijfelen krijg ik zowat hoofdpijn,
En dat is de bereikte limiet.

En nu heb ik rust,
Rust in mijn hoofd.
Onze eeuwige brand is geblust,
En dus het vuur gedoofd.

Ik zal je niet vergeten,
Want ik heb toch van je gehouden.
Maar die liefde is versleten,
Dus nu aan jou de taak om je groot te houden.

Het is echt klaar tussen ons,
Hoewel niet iedereen dat door heeft.
Van jou hoef ik echt geen response,
Want ik heb nu echt genoeg beleefd.

Je moet leren begrijpen dat het over is en blijft,
Want anders kom je nooit over me heen.
Het is voor jou tijd dat je dit verdrijft,
Omdat je voor jezelf uit mijn gezichtsveld verdween.

Mijn liefde voor jou is verleden tijd,
En komt waarschijnlijk ook nooit meer terug.
Want als jij me op deze manier vermijd,
Komt die liefde écht nooit meer terug.

Dat ik je kwijt ben is voor mij een zegen,
Maar voor jou een enorme domper.
Dat je me ontloopt, ik kan er niet meer tegen,
Daar kom je zelf ook geen stap meer mee verder.

Zet je toekomstbeelden met mij erin maar uit je hoofd,
Want dat heb ik ook gedaan.
Het is tijd dat je erin gelooft,
Dat wij twee echt niet meer samengaan.

Je liet geen schijn van liefde blijken,
Dus je bent het eigenlijk niet waard,
Om nog naar je om te kijken.
Want eigenlijk ben je dit hele gedicht ook niet waard.

Ik ben het zat over alles na te moeten denken,
Met als voorbeeld onze relatie.
Ik wil voorlopig op gebied van liefde bijtanken,
En onze liefde is niet langer meer een acceptatie.