vorige gedicht
vorige gedicht
Ver weg
Tranen in m’n ogen als ik naar je kijk,
Dat gevoel erbij, ik wist het gelijk.
Het voelt vertrouwd en goed,
Hoe je tegen me praat en doet.
Maar van binnen doet het me pijn,
Omdat ik niet bij je kan zijn.
Ik wil bij je zijn en tegen je aan kunnen aanhangen,
Ik ben verdwaald in mn gedachtes en nergens zijn uitgangen.
Ik blijf maar denken wat zich uit in tranen.
Toch moet ik een weg zien te banen.
Machteloos dat is wat ik sta,
Waar ik ben of waar ik ook ga.
Reacties op ‘Ver weg’
Er zijn nog geen reacties geplaatst bij dit gedicht, een reactie plaatsen kan hieronder!