De maan

De felle sterren verlichten de sobere donkere hemel. 
Een zachte wind ruist door mijn oren.
Koude rillingen over mijn blote huid.

Achter die rots is een wezen waarschijnlijk ongekend.
De koude laat zich voelen door kippenvel op mijn huid achter te laten. 
Grijze korrels rollen van mijn hand weer op zijn plaats.

Met mijn hart, kloppend, in mijn rechter hand denk ik aan hoe het was.

Felle kleuren dansent op de sterrerijke hemel, wanneer plots een hevige wind door mijn natte haren vliegt. Een sensatie om van af te dwalen.

Maar nu ben ik hier, een plaats waar weinig onder ons zijn geweest.
Om te bewonderen van op aarden, maar ik niet, ik ben hier nu al. Honderduizende kilometers van thuis.

Met niemand rond mij, maar enkel het geruis.