vorige gedicht
volgende gedicht
vorige gedicht
volgende gedicht
Mijn horizon
De horizon. Daar waar ik de zon 's morgens zie opkomen en 's avonds weer zie dalen.
Achter deze lange lijn. Zoveel mensen, zoveel verhalen.
Een andere wereld, zo verschillend met dat leventje van mij.
Soms ver weg en soms dichtbij.
Met mijn rugzak trek ik erop uit om de horizon tegemoet te gaan.
Maar hoe dichterbij ik kom, hoe verder hij bij me vandaan lijkt te gaan.
Ondertussen zie ik zoveel dingen, en wordt het onbekende me ineens bekend.
Dat wat eerst ver achter de horizon lag, is nu de wereld die mij kent.
Zoveel tijd wat ik aan mijn zoektocht naar het verre weg heb besteed.
Ja, op mijn reis heb ik mijn horizon verbreed.
Reacties op ‘Mijn horizon’
Er zijn nog geen reacties geplaatst bij dit gedicht, een reactie plaatsen kan hieronder!