vorige gedicht
volgende gedicht
vorige gedicht
volgende gedicht
Vallende sterren
Vallende sterren opgebrand
Einde van wens en dromen
Tot de flitsen aan de rand
Alweer nieuwe laten komen
Verbazend kijkt ze omhoog
Hoe ze vliegen door het heelal
Eentje dwaalt af met een boog
Helder en blinkend als kristal
Ze ziet het geschitter al van ver
Loopt toe lacht en plukt
Die fonkelend heldere ster
De hemel zonet uitgerukt
De nova straalt van licht
Verwarmd haar met zijn gloed
Beschijnt een bleek gezicht
Met haren in een knoet
Snel spreekt ze haar wens
En is die nu vervult of niet
Ze wordt een heel nieuw mens
Of anders sterft ze van verdriet
Reacties op ‘Vallende sterren’
Er zijn nog geen reacties geplaatst bij dit gedicht, een reactie plaatsen kan hieronder!