pesten
Soms vraag ik me echt af waar we mee bezig zijn.
We vinden alles grappig, zelfs een ander zijn pijn.
Is het dan zo leuk, iemand anders zijn leed?
Dat kan toch niet, Dit is wat je niet gauw vergeet.
Het lijkt net of iemand je steekt.
Het gevoel alsof iemand je breekt.
In het begin doet het je allemaal geen ene moer.
Maar wat daarna gebeurt noemt men stoer.
Nou ik vind dit helemaal niet stoer, het trappen en slaan.
En daarom vind ik dat we er met zijn allen bovenop moeten staan.
Dit soort leed mag niemand meer overkomen.
Hele levens worden hiermee afgenomen.
Ik ben zo iemand, en ik weet wat het met je doet.
Ze pakken je met alles wat ze kunnen, omdat ze vinden dat het zo moet.
Ze bezorgden mij verdriet en angstaanjagende nachten.
Ze verbrijzelden al mijn gedachten.
Mijn leven staat hierdoor al sinds groep 4 op zijn kop.
Ik ben daardoor vanbinnen gebroken.
Ik zei eigenlijk ook nooit stop.
Ik heb te vaak achter me tranen gedoken
Ik gun dit verdriet een ander echt niet.
Nee ik gun niemand enig verdriet.
Daarom zou ik proberen er alles aan te doen, om jullie te steunen.
Ik wil zoveel voor diegeen doen, al is het alleen maar een schouder geven om op te leunen.
Reacties op ‘pesten’
Er zijn nog geen reacties geplaatst bij dit gedicht, een reactie plaatsen kan hieronder!