Het is over

Begonnen met veel hoop , waar nu niets meer van rest ,
ik vond je echt leuk , en dat wist je best ..
Praten met me , dagen aan een stuk ,
ik was echt blij , en ik leefde van geluk ..
Tot die ene dag , dat je voor me stond en zei ;
'ik denk dat het nooit iets gaat worden tussen jou en mij..'
Tranen begon ik te huilen , teveel in 1 keer ,
maar het kon me niets meer schelen , dit wou ik niet meer ..
Gekeken in de spiegel , vol afschuw en vol pijn ,
want door mijn lelijkheid mocht ik jou meisje niet zijn ..
Mijn haren gekamd en mijn nagels gelakt ,
daarna voor de spiegel door mijn benen gezakt ..
Snikkend op de grond , trillend van de kou ,
ik wou niemand zien , ik wou alleen maar jou ..
Jou lieve armen beschermend om me heen ,
jou troostende woorden ; 'je bent hier niet alleen.'
Een uur later teruggevonden ,
en door een vreemde man op een brancard gebonden ..
Een gele wagen , blauwe lichten ,
niet veel meer dan onbekende gezichten.
Een witte kamer mensen lopend door elkaar ,
ik kon amper ademen en alles voelde zwaar ..
Denkend aan jou , liggend in mijn bed,
kijkend naar de bloemen die iemand naast me had gezet ..
Mijn mama zit nu naast me , slapend op een stoel ,
waarschijnlijk niet wetend hoe ik me nu voel ..
Ik probeerde te bedenken waar ik me bevond,
maar er was niemand die me verstond ..
Ik lig hier te huilen , te huilen van de pijn ,
sorry ik wou alleen gelukkig met je zijn ...
Helen