Gentiaanblauwtje

(Phengaris Alcon)

Uit witte stippen op diepblauwe knoppen
boren rupsen door zachte kelkbladen
doen zich te goed aan nog groene zaden
tot ze stil de aarde voelen kloppen.

In hun donker labyrint verstoppen
willoze werksters gedwee de maden
keren voor hen weer met prooi beladen
en voeren hen eigen larven en poppen.

Uit klieren vloeit roeswekkend ambrozijn
waaraan ze zich laven en dat doet dromen
van hoe het op een zomerdag moet zijn

om weer uit de grond tevoorschijn te komen
met vleugels met een korenbloemenschijn
en door de wind te worden meegenomen.