1001 Gedichten

1001 gedichten

Zet ook uw gedichten op 1001Gedichten.nl

Heeft u nog geen account? Meld u gratis aan!

Print dit gedicht
vorige gedicht

Het geknakte riet

Het geknakte riet

Ik ging langs’t riet bij zomerdag.
Waar ik geknakte stengels zag,
geslagen, diep gebogen.
Het vlas stond op het akkerland,
Tezaamgebonden met een band,
In zon en wind te drogen.

Ik voelde m’aan dat riet verwant.
‘k Ben tegen stormen niet bestand,
het kan zo angstig wezen…
Toen dacht ik aan een troostend woord,
Waar had ik dat ook weer gehoord,
had ik het eens gelezen?

’t Geknakte riet verbreekt Hij niet,
Hij zal het zwakke sterken.
De vlaspit die daar walmend schijnt,
een flakkerlicht dat stilaan kwijnt,
beschermt hij met Zijn vlerken.

Hij blust niet uit die zwakke pit,
Wat wonder van gena is dit,
Hij zal er altijd wezen.
Om te beschermen dag en nacht
’t geloof dat het van Hem verwacht.
Wat zal ik dan nog vrezen?

vorige gedicht
Toevoegen aan favorieten

Ingezonden door

Geplaatst op

Over dit gedicht

mijn opa had ooit zo'n gedicht over riet; geknakt doch niet gebroken, de vijand onversaagd, de tirannie ontdoken... (heeft of kent iemand het nog?)

Geef uw waardering

Op basis van 5 stemmen krijgt dit gedicht 3 van de 5 sterren.

Social Media

Tags

Geknakte Zomerdag

Reacties op ‘Het geknakte riet’

Er zijn nog geen reacties geplaatst bij dit gedicht, een reactie plaatsen kan hieronder!

Reageren

We gebruiken uw gegevens alleen om te reageren op uw bericht. Meer info leest u in onze Privacy & Cookie Policy.

Wilt u direct kunnen reageren zonder elke keer naam en e-mailadres in te voeren? Meld u hier aan voor een account!

Het geknakte riet