Die mensen

Ik kijk in het raam,
Een meisje,
Floor is haar naam,
Die droomt van haar paradijsje,

Waar niet wordt gepest,
Om hoe ze er vanbuiten uiziet,
En al de rest,
Een traan van verdriet,

Verdriet want haar innerlijk is niet belangrijk,
Al die sletten die het alleen maar doen om de show,
Al dat nepgedoe is spuuglelijk,
Kleren in het roze en bordeaux,

En een karakter die op niets trekt,
Die mensen hun hart doen breken,
En praatjes van: "Zit mijn haar wel correct?"
En dan mogen die juiste schoenen niet ontbreken,

Nou die mensen mag ik nu echt niet,
Ze breken m'n hart en dat van jou,
Intens verdriet,
Ze kunnen niet eens zeggen "Ik hou van jou!"