De vrouw in de spiegel

Ik kijk in de spiegel en ik weet,
dat het laatste sprankje hoop onder me vandaan gleed.
Een stille hoop en innige wens,
om mijn verhaal een keer te vertellen als gelukkig mens.
Toch helaas, schijnbaar heb ik niet dat geluk,
er is weer een stukje verleden stuk.
Maar ik moet door met het leven,
dit stukje verleden mag niet blijven kleven.
Het is de ontwetendheid van het onbekende,
of er is geen plaats voor een ongeorganiseerde bende.
Zo moeilijk is mijn leven toch niet,
of is het schaamte, mag ik daarom niet?