vorige gedicht
volgende gedicht
vorige gedicht
volgende gedicht
Anorexia, doet zoveel pijn
oprecht zoveel pijn
zou het dit keer echt de laatste zijn?
Weer naar het ziekenhuis
weer die draadjes in mijn neus.
Ik wil dit niet meer,
ik word beter. Heus!
weer die verdrietige pleeg ouders die voor je staan
die bang zijn, om je te laten gaan.
weer die boze reactie's
"waarom ben je niet normaal?"
en dat stomme gevoel dat
zegt, je bent een schandaal !
Ana, ooit was je mijn beste vriendin,
en zag alleen jij mij staan.
Ooit was ik alleen nog maar met jou,
maar nu zal ik moeten gaan.
Verdwijn uit mijn hoofd,
verdwijn uit mijn lijf.
verdwijn alsjeblieft,
want ik wil mijn familie & vrienden niet kwijt.
Reacties op ‘Anorexia, doet zoveel pijn’
Er zijn nog geen reacties geplaatst bij dit gedicht, een reactie plaatsen kan hieronder!