Verlorenheid

De duister in de duisternis
Verdwaald is het licht
Verdwaald in dit dolhof van bestaan
Mijn ogen zijn verblind
Mijn handen vinden de begeleiding niet
Mijn voeten zijn verstrikt in het niets om te kunnen verdergaan

Huilen wil ik maar mijn tranen zijn bevroren
Mijn adem hangt vast in mijn ingebeelde wereld
Mijn stem schreeuwd in het niets
Enkel de echo weergalmt tussen twee werelden in

Luister luister toch naar mij
Maar verdoofd zijn mensen oren
Starend in de mist
Mijn ogen ze breken als glas in duizend stukken
Traag dwarrelen ze neer

Help me help me toch
Puzzel mijn tranen bijéén
Heel de wonde van verlorenheid
Wees mijn licht
Mijn warmte
Mijn begeleider
Maar vooral
Mijzelf

Nathalie DD