Holebi
Toen ik klein was, wist ik niet dat het kon.
Ik denk dat ik 12 was toen het begon.
Hij zat in de klas, helemaal vooraan.
Ik kon daar niet eeuwig blijven staan.
Elke les opnieuw naast elkaar.
Hoe deed hij dat toch, die krul in zijn haar.
Verliefd op die jongen, ik toch niet?
Een gedachte die ik liever achter me liet.
Ik ben zelf een jongen en dacht niet verder na.
Koos de makkelijkste weg. Ervoor en erna.
De gedachte 8 jaren aan de kant geschoven.
Ik wilde en kon dit zelf niet geloven.
Waarom moest mij dit nu weer gebeuren?
Kon ik die jongens maar gewoon afkeuren.
Twee relaties als hetero achter de rug
Het werkte niet. Kon ik nu maar terug.
De kriebels die er in de liefde moeten zijn
Ook ik kende ze en vond het fijn.
Soms bij een meisje, soms bij een jongen.
Etend een ijsje of tijdens het tongen.
Nu heb ik het besef dat ik holebi ben.
En misschien geluk dat ik nog zo iemand ken.
Binnenkort houd ik de hand van een jongen vast.
En kom ik voor vrienden en familie uit de kast.
Wanneer dit is, dat weet ik nog niet.
Maar ben pas 20 dus nog een mooie toekomst in het verschiet...
Pedestrian
Reacties op ‘Holebi’
-
mooi geschreven en de gevoelens prachtig verwoord, heel erg mooi
Britta Nijhuis - 27-01-2013 om 14:35