vorige gedicht
volgende gedicht
vorige gedicht
volgende gedicht
Verzwegen pijn
Stilletjes huilend in de regen,
niemand om me heen.
Eenzaam en alleen,
wil dit gevoel uitvegen.
Mijn pijn wordt verzwegen,
mijn hart voelt als steen.
Mijn gevoelens knallen uiteen,
en ik wil zelfmoord plegen.
Ik wil van dit stomme leven af,
ik wil niet meer bestaan.
Ik heb genoeg van deze straf,
ik kan het gewoon niet meer aan.
Ik wil graag naar mijn graf,
ik wil gewoon doodgaan.
Reacties op ‘Verzwegen pijn’
Er zijn nog geen reacties geplaatst bij dit gedicht, een reactie plaatsen kan hieronder!