vorige gedicht
volgende gedicht
vorige gedicht
volgende gedicht
Verdwenen
Mijn beste, jij bent verdwenen.
Net zoals alles.
Met wie anders kan ik praten.
Toen jij wegging en hij wegging.
Hebben jullie alles meegenomen.
Overal waar ik kijk wordt ik aan hem herinnerd.
alsof er een diep gapend gat in mijn borst zit.
Maar de pijn bewijst dat jij hebt bestaan.
Jullie allemaal.
Reacties op ‘Verdwenen’
Er zijn nog geen reacties geplaatst bij dit gedicht, een reactie plaatsen kan hieronder!