vorige gedicht
volgende gedicht
vorige gedicht
volgende gedicht
Je kon niet meer
verloren geest
vergeten lichaam
verpletterd op de grond
gesprongen uit het raam
mensen zagen het niet komen
hadden het niet verwacht
je leek zo'n vrolijk meisje
maar had niet meer de kracht
het verleden vrat aan je
slapeloze nachten maakte je zo moe
en toen nam je de beslissing
voor eeuwig ogen toe
dit is hoe ze je vonden
een klein hoopje verdriet
een mooi, jong meisje
dat al zo vroeg het leven verliet
Ingezonden door
Geplaatst op
23-08-2012
Over dit gedicht
r.i.p