Opgesloten in mijn hoofd
soms voel ik me als een gevangene
opgesloten in mijn hoofd
Een isoleercel van emoties
van mijn vrijheid beroofd
gehandboeid is mijn tong
onbesproken zijn mijn woorden
niemand die me echt kan horen
gebeurtenissen in het verleden
hebben mijn netvlies bekrast
mijn eigenwaarde aangetast
bepaalde gedachten met prikkeldraad omheint
gevoelens gevangen in mijn eigen geweven web
van onzekerheid en angst
verwarring neemt hierin de leiding in mijn hoofd dat danst
Ik baad mezelf in een bad vol tranen
en was mezelf met leugens en onzekerheid
telkens weer
verstoppertje spelen met mijn persoonlijkheid
mijn hoofd is een chaos
ongeregeld verkeer
als een klein kind
onvoorspelbaar
iedere dag zeg ik tegen mezelf
ik wil dit niet meer!
maar wanneer ik wil praten
schieten woorden als kogels langs me heen
mijn lichaam blokkeert
alsof ik loop met een ketting aan mijn been
maar ik ga het gevecht aan
ik geef nooit niet op
totdat ik bereik wat ik wil
en dat is voor mij de top
mijn pen is nu mijn schild
mijn kogelvrijvest
In moeilijke tijden
mijn bescherming
als het leven me weer eens test
Reacties op ‘Opgesloten in mijn hoofd’
-
Zo herkenbaar! Zo heb ik me heel lang gevoeld en schrijven was toen ook mijn uitlaatklep. Ik heb mezelf teruggevonden en al houd ik nog veel dingen in mezelf, het lukt me steeds beter om dingen te delen, zonder te blokkeren! Erg mooi beschreven, vergeet niet dat je niet alleen bent!
ByKyra - 30-09-2012 om 09:50
-
dankjewel kyra! schrijven is echt mijn uitlaatklep en rustpunt als het ef niet meezit
zweena natascha - 15-12-2012 om 13:32