Een zonnestraal
Een zonnestraal, fel, helder licht,
Schijnt in jou stralende gezicht,
Je liep alleen over de straten,
Nu nog dichtbevolkt, later verlaten,
Iedereen zag jou als een vrolijke jonge meid,
Maar wat zij niet weten die tijd ben je al kwijt,
Je ouders zijn gestorven door een ongeluk,
Van buiten zo vrolijk, maar van binnen stuk,
De dag maakte plaats voor een duistere nacht,
Op straat is waar je sliep, anders dan wat men had verwacht,
Je trilde en beefde, je ogen vielen bijna dicht,
Maar ze bleven open want je verlangde naar ’t licht,
Er kwam een man langs, kijkend naar jou,
Hij vroeg: ‘wat doe jij hier alleen in de kou?’,
Tranen stroomden over je wangen, je liet alles gaan,
Je vertelde je verhaal en hij hielp je opstaan,
Hij gaf je een helpende hand,
Eindelijk een veilig thuis,
Nu kan je eindelijk weer zeggen: ‘ik ga naar huis!’
Ingezonden door
Geplaatst op
16-09-2012
Geef uw waardering
Op basis van 4 stemmen krijgt dit gedicht 4 van de 5 sterren.Social Media
Tags
Alleen Thuis ZonnestraalReacties op ‘Een zonnestraal’
Er zijn nog geen reacties geplaatst bij dit gedicht, een reactie plaatsen kan hieronder!