1001 Gedichten
Het kalme meer
jij het kalme meer
dat met veel gratie de voorbijgaande wolken perfect weerspiegelt
ik de grote kei
dat met een gigantische snelheid in jou plonst
alles verstoord
jouw wereld onherkenbaar maakt
al het leven rondom jou opschrikt en doet vluchten
tegen de oever opgekropen
ver weg van mij
hier lig ik nu een eeuwigheid
roerloos op jouw bodem
te eroderen
tot een vage herinnering
Ingezonden door
Geplaatst op
20-09-2012
Over dit gedicht
een gedicht over de korte, hevige aanwezigheid in de ander haar/zijn leven.
Geef uw waardering
Op basis van 9 stemmen krijgt dit gedicht 3 van de 5 sterren.Social Media
Tags
Acceptatie LiefdesverdrietReacties op ‘Het kalme meer’
-
Ook mooi gedicht, goed beschreven. Meren zijn magisch, ze hebben zelf al een diepe betekenis. Die laat jij in dit gedicht ook zien, mooi. Liefs, Anouk.
Linda - 21-09-2012 om 16:39
-
Echt heel mooi :)
Verwijderde gebruiker - 22-09-2012 om 11:38
-
Bedankt voor jullie reacties :)
Matjorsk - 22-09-2012 om 14:54
-
Mooi gedicht! Gaaf dat je deze associatie maakt met een vervlogen (kortstondige) liefde, kan me er helemaal in vinden, echt goed verwoord!
Myself - 03-10-2012 om 15:11