vorige gedicht
volgende gedicht
vorige gedicht
volgende gedicht
Gescheiden van tafel en kind
Ooit lag je daar, heel klein en kwetsbaar in mijn handen,
Nu heb ik al gehoord dat je al kan lopen en krijg je tanden.
Jou zien opgroeien is mij ontnomen,
Elke dag geef ik nog de schuld aan de hormonen.
Ooit zal jij een zetel hebben met een kroon,
Alleen maak ik dat niet mee mijn lieve zoon.
Hierbij virtueel een heel lief kusje.
Lieve zoon ik mis je.
Reacties op ‘Gescheiden van tafel en kind’
Er zijn nog geen reacties geplaatst bij dit gedicht, een reactie plaatsen kan hieronder!