Machteloosheid

Machteloosheid

Ik ken mijn ziekte
En ‘’zij’’ is niet te genezen.

Niet met poeders en pillen,
Niet door boeken te lezen.

Mijn ziekte ie met mij,
vergroeid met mij geest.

Vaak slimmer dan ik ben,
een sirene voor feest.

‘’Ze’’ lispelt in tongen,
Aait over me bol.

Beloofd me warmte en liefde,
Beloftes zielloos en hol.

Ik val in een leegte ,
Ik val door de mand.

Krabbel terug op mijn knieen,
en pak ‘’haar’’ weer bij de hand.

‘’Ze’’ trekt me omhoog,
Ja omhoog, dat is fijn!

Dan val ik weer dieper,
De landing doet pijn.

Weer steekt ‘’ze’’ haar hand uit,
Ik zie een hand van een feeks.

De onmacht doet grijpen,
Een repeterende reeks.

Ik HAAT ‘’haar’’ intens,
Wil ‘’haar’’ SLAAN, Wil ‘’haar’’ DOOD!

Maar ‘’zij’’ is wie ik ben,
Mijn schaamte word rood.

Ik lig op de bodem,
Door verdriet overmand.

En zie door mijn tranen,
Voor het eerst niet meer haar hand.

Björn