vorige gedicht
volgende gedicht
vorige gedicht
volgende gedicht
Het verdriet
Soms heel even
denk ik na over me leven
wat er is gebeurd en misgegaan
diep in me ogen blinkt een traan
een traan van verdriet
ja een traan die niemand ziet..
ik ben zo'n meisje met een grote mond
maar vanbinnen zit een hele diepe wond
er is zoveel bij me kapot gemaakt
en er zijn zovelen die mijn hart hebben geraakt
ik wil dat niet meer ik wil verder met me leven
met al het moois wat me wel word gegeven
wil niet meer denken aan pijn en verdiet
ja het vedriet dat niemand ziet..
leonie vlieland
Reacties op ‘Het verdriet’
Er zijn nog geen reacties geplaatst bij dit gedicht, een reactie plaatsen kan hieronder!