Jantje
Kleine Jan uit Rotterdam
Heeft een melktand verloren
Nu loopt hij met zijn hond op straat
Om hem op te sporen
Hij blijft maar zoeken in alle hoeken
Nu kan hij niet meer lachen
Hij schaamt zich zo, die kleine Jan
Voor die spleet tussen zijn tanden
Langs de oevers van de Maas
Door de stromende regen
Plots kwam hij het mooiste meisje van de klas
Annelore tegen
Ze lachte lief en zei: “halloâ€
Jan moest nu echt iets zeggen
Hij groette terug maar kon daarbij
Z’n spleet niet meer verbergen
“Oooohw wat schattigâ€, zei Annelorre
En ze kuste Jan uit het niets
Sindsdien hoopt Jan elke dag
Dat hij weer een tand verliest
Reacties op ‘Jantje’
Er zijn nog geen reacties geplaatst bij dit gedicht, een reactie plaatsen kan hieronder!