Daarboven met de paradijstrein

Daar staat die oude stoel, waar jij ooit zat,
Ik moet steeds denken aan onze mooie dagen.
Ik mis je zo, mijn schat...
Ik kan je nu nooit meer iets zeggen en vragen.

Hier lig je dan zo onder die ijskoude blok pijn,
Daar ga je dan opweg naar de hemel met de paradijstrein.

Stuur je soms nog een kaartje van daarboven?
Ik kom wel een paar jaar later langs, dat zal ik met de eeuwigheid beloven.