Weerkaatst in schrik

lichtgevend
hangen de pompoenen
in de boom

begeleiden stapjes
die onzeker gaan en toch
hun mannetje willen staan

een vogel schreeuwt
weerkaatst in schrik
van kinderlijk ogen wit

handjes vast
voor onverwacht
de kleine dappere lach

pas later
in het volle licht
verdwijnt de spanning uit het zicht

dan is het feest
de geesten zijn verdwenen
de maan heeft nooit zo vol geschenen



wil melker
30/10/2012
www.wilmelkerrafels.deds.nl