Beelden

Ze komen terug
de verledenjaarsbeelden
schud mijn hoofd vlug
genoeg tijd die m'n wonden heelden

op iedere moment van de dag
kan opeens een beeld voor ogen komen
met mijn mondhoeken vorm ik dan een lach
maar innerlijk willen tranens tromen

ik zie je bewegende lippen
met een streng gemeende blik
aan jou kon niemand tippen
als ik wegzakte gaf je me een tik

ik zie het mes
dat sneed alsof het niets anders deed
al die stress
elke dag nieuw leed

ik zie troostende woorden vloeien
iemand pratend tegen een hoofd vol tranen
pijn en moeilijkheden groeien
die een levensweg willen bijbanen

ik zie dingen
die heel mijn leven anders maakten
gedachten wringen
handen op m'n hoofd en longen die een zucht slaakten

ik kan het niet achter mij laten
nooit raak ik de beelden kwijt
verdriet, ik kan het niet meer haten
want tranen blijven eeuwig en altijd