Verlichting
Nog geen zestien is zij, een kind!
Loopt door verlichte winkelstraten.
Ze zoekt met pijn en onmacht
of ze nog een dealer vindt.
Ze moet scoren, voelt zich verlaten.
Een lied klinkt stille nacht!
Maar ze wil haar minimale reserve
van vocht niet meer verspillen
aan zinloze tranen.
Geen zicht op uitzicht.
Vanuit haar duisternis
strompelt ze door het licht.
Drang om hard te gillen.
Een kille injectienaald
brengt verlichting voor even.
De heilsoldaat om de hoek
geeft hete koffie en een kaars.
Want hij zag haar beven
Nee dank u geen koek!
Een kaars denkt ze
dat heb ik weer!
Op hol slaan haar gedachten
een beetje verlichting Heer
zit ik echt op te wachten!
Ingezonden door
Geplaatst op
20-11-2008
Geef uw waardering
Op basis van 6 stemmen krijgt dit gedicht 3 van de 5 sterren.Social Media
Tags
Kerst VerslavingReacties op ‘Verlichting’
Er zijn nog geen reacties geplaatst bij dit gedicht, een reactie plaatsen kan hieronder!