Niet vergeten

Niet vergeten

Er zijn zo van die dagen
- je wilt ze snel vergeten -
dat je rondloopt met vele vragen:
.......... ze moesten het eens weten.

Geen lach meer op je vriendelijk gezicht
- alleen een traan, heel diep van binnen -
en aan de horizon is nauwelijks nog licht;
waar zul je nu nog aan beginnen?

Weet, er is dan altijd de herinnering nog
- aan dagen dat het goed was -
dat was er dan maar toch;
soms niet eens zo lang geleden pas.

Die stem, dat woord of dat gebaar
- ook dat gebeurde in je leven -
kijk daar dan nog eens naar;
die raad wil ik je geven.

Die lach, die kus, die hand
- en dan ook nog die vogel met z'n lied -
je naam schrijf ik geregeld in het zand;
dit alles is voor jou, of geloof j't niet?