Ik kan niet...

Ik kan niet aan je ogen denken.
Dan huil ik weer.
Toch doe ik het, ik huil.
Ik denk, en denk, en denk.
Aan hoe ik in je ogen kon verdrinken.
Aan hoe ik erin verdronk toen het over was.

Ik kan niet aan je kussen denken.
Dan huil ik weer.
Toch doe ik het, ik huil.
Ik denk, en denk, en denk.
Aan hoe je achte lippen op de mijne pasten.
Aan wat ik nu nooit meer zal voelen.

Ik kan niet aan je liefde denken.
Dan huil ik weer.
Toch doe ik het, ik huil.
Ik denk, en denk, en denk.
Aan hoe je me dan vast hield.
Aan mijn liefde die je toen maar nu nooit meer beantwoord.