De pijn, het verdriet

Ken je dat gevoel
Het gevoel van de pijn
Dat mensen je pesten
De vraag, waarom je zo moet zijn

Ze lachen je uit
Ze doen je pijn
Tranen die komen
De vraag, wanneer dit eens over kan zijn

Jij staat in je eentje
Jij staat er alleen voor
Wanneer het grappig is
Dat jij nu je leven verloor

Altijd een litteken
Wat je altijd met je meedraagt
Wat je nooit zal vergeten
Tot jij, je leven eens een keer verlaat.

Altijd bang
Dat jij ze tegen komt
Elke keer om je heen kijkend
Dat jij de woorden voorkomt

Jij staat voor hun te klein
En zij voor jou te groot
Elke keer wat ik opschrijf:

Waarom
Waarom ben ik hier
Waarom pesten zij mij
Waarom moet ik al dat gevoel voelen
Alleen het verdriet

Waarom kan ik niet even
Niet even bij hun horen
Elke dag te kunnen lachen
Om geaccepteerd te worden

Elke dag dat verdriet
Elke dag de pijn
Elke dag die woorden

Nee accepteren kunnen zij mij niet