vorige gedicht
volgende gedicht
vorige gedicht
volgende gedicht
Slaan.
Ik ren naar de deur,
Maar ik ben te laat.
Daar komen de vuisten,
Ze vliegen in het rond.
Ik duik in elkaar,
Huilend;
Smekend;
Angstig,
Tegen de deur,
Waar moet ik heen?
Waarom heb ik dit verdiend?
Ik wil hier weg,
Maar ik kan niet,
Er is geen uitweg.
Telkens als iets op mij afkomt,
Of ik krijg een onbewuste klap,
Ik zie dit voor me.
Ingezonden door
Geplaatst op
14-11-2012
Geef uw waardering
Op basis van 6 stemmen krijgt dit gedicht 3 van de 5 sterren.Social Media
Tags
Mishandeling Pijn Verdriet.Reacties op ‘Slaan.’
-
Prachtig gedicht! 5 sterren van me :) Ga zo door! xx CME
CookiesMunchEather - 14-11-2012 om 21:35