zwijgen

lieverd zeg maar niets gewoon zwijgen
ik probeer oogcontact te krijgen
je ogen die naar de verte staren
die alle geheimen bewaren
van je geleden leven
je ogen zien niets, toch dacht ik even
een twinkeling te zien
een weerspiegeling misschien
van je diepste gedachten

met al je krachten
die je nog op kunt brengen
zullen onze ogen zich vermengen
je handen liggen zo stil
je ogen lijken zo kil
niets herken ik in jou
alleen voel ik intense kou

de deur gaat open
je ogen gaan hopen
onrust komt in je lijf
je handen blijven stijf
toch zag ik weer even
iets van je oude leven

waar blijft hij nou zuster?
fluister je zachtjes
ach lieverd
hij komt, zeg ik zachtjes
geduldig zwijg je weer
tot de volgende keer
de deur weer opengaat
jij de hoop weer binnenlaat
het vergt al je krachten
al dat verdomde wachten
naar het eind van je leven
of zag je het misschien even
in de verte naar je stralen
toe lief, kom me maar halen
hoor ik nu heel oprecht
ja, hij is het echt