mama

hey mam
ik weet dat ik je dochter niet meer bent
en dat je me negeert als of je me nooit heb gekend
oke, dat heb ik jaren terug al geaccepteerd
en om daar mee om te gaan
heb ik toen ook al geleerd


en ik ben ook allang gewend
dat ik als een wees zal opgroeien
dat ik geen ouders heb om mee te stoeien
dat ik geen ouders heb die er voor me staan

maar waarom blijf je dan steeds over me praten
als je me toch alleen maar kan haten
ik vraag niet veel aan je
ik vraag je alleen laat me dan met rust
als je toch niet mijn moeder wil zijn

als er toch nog een vonkje liefde in je zit
zorg dan dat ik weer rustig pit
want dat roddelen van je doet me pijn
laat me dan me eigen leven leiden
als je toch me moeder niet wil zijn

ik heb geen zelf medelijden
maar steeds als iemand me vraagt
wie zijn je ouders
dan zeg ik gewoon ik heb geen ouders
maar als iemand weer met een verhaal van jou over mij komt aan zetten
dan voel ik me hulpeloos
en zo klein
en zou ik je het liefste pletten
als je toch me moeder niet wil zijn

dus mam laat me alsjeblieft met rust en stop met het verzieken van me leven
als je toch me moeder niet wil zijn, waarom kan je daar dan wel energie in steken
waarom heb je dat nooit in ons gestoken