Toen ik je zag

Alsof ik de enige mens op aarde was
lag ik met mijn ogen dicht
languit in het zomergroene gras
dat kriebelde in mijn gezicht.
Ik dacht aan de degene die
ik toen nog niet kennen kon
want nu weet ik pas wie
jij bent en hoe het begon.

Toch moet ik je hebben gekend
want toen ik je zag
en jij was zoals je bent
vormden mijn lippen een lach.
Het leek alsof ik in verlang
zomer en winter, dag en nacht
had gewacht en al jaren lang
jou intens gemist had.